Pandka ruda

WYSTĘPOWANIE I ŚRODOWISKO

Azja. Od Nepalu po Mjanmę (Birma) i zachodnie Chiny. Zamieszkuje tereny leśne, chłodne i umiarkowane, zdominowane przez gęsty bambus, u podnóża Himalajów.

AKTYWNOŚĆ

Pandka ruda większość czasu spędza na drzewie. W ciągu dnia wykazuje niewielką aktywność: zwykle porusza się o świcie i zmierzchu, śpiąc większą część dnia. Zaczyna swój „dzień” od lizania przednich łap, a następnie przechodzi do czyszczenia futra na całym ciele w kociej pozycji, siedząc na drzewie.

ODŻYWIANIE

Pandka ruda to głównie roślinożerca. Żywi się bambusem, korzeniami roślin, orzechami, a czasem również owadami i małymi gryzoniami. Przednie zęby są specjalnie przystosowane do miażdżenia pędów bambusa, który stanowi 95% jej diety.

ROZMNAŻANIE

Sezon rozrodczy trwa od stycznia do kwietnia. Kilka dni przed porodem przyszła mama zaczyna budować legowisko porodowe w wydrążonym drzewie, pniaku lub szczelinie skalnej, wyściełając ją gałązkami, liśćmi, trawą, mchem i małymi gałęziami. Mama trzyma swoje młode ukryte w legowisku, a przez pierwsze
7 do 10 dni ich jedyną aktywnością jest karmienie i pielęgnacja przez mamę.

WARTO WIEDZIEĆ

Pandka ruda została odkryta przez biologów 50 lat przed wielką pandą, czyli w 1825 roku. Jest znacznie mniejsza (dorosłe osobniki ważą najwyżej 5 kg)
i mniej rozpoznawalna niż wielka panda.

• nazwa łacińska: Ailurus fulgens
• nazwa angielska: Red Panda
• status zagrożenia: IUCN Red List – EN – endangered/ zagrożony
• Konwencja Waszyngtońska – CITES –Załącznik I
• EEP – gatunek objęty regionalnym, europejskim programem hodowlanym